Περιλήψεις Εισηγήσεων ΙΧ

Η διδακτική των εικαστικών ως μορφή καλλιτεχνικής πράξης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Παναγιώτης Δαφιώτης

ΕΔΙΠ στην Καλών Τεχνών του ΑΠΘ 

Στην συγκεκριμένη παρουσίαση επιχειρείται μια χαρτογράφηση της σχέσης των μεθόδων με τις οποίες οι εικαστικοί καλλιτέχνες παράγουν έργο και γνώση, με τις αντίστοιχες μεθόδους που ακολουθούν στο πεδίο της διδακτικής της τέχνης. Βασική υπόθεση είναι ότι η συμβιωτική συσχέτιση του πειραματικού, ευρετικού (μάθηση διά της ανακάλυψης) και ειλικρινούς τρόπου με τον οποίο μία/ένας εικαστικός λειτουργεί στο εργαστήρι, με την αντίστοιχη πρακτική τους ως διδάσκοντες/ουσες καλλιτέχνες είναι όχι μόνο επωφελής αλλά και απαραίτητη. Η συνειδητοποίηση ότι η ιδιότητα, ταυτότητα και αυτοεικόνα των εικαστικών έρχεται τυπικά σε σύγκρουση με αυτήν του/της εκπαιδευτικού έχει οδηγήσει σε δημιουργία μοντέλων πρακτικής που υποστηρίζονται θεωρητικά από ένα διευρυνόμενο σώμα έρευνας στο διεθνή χώρο. Αυτά προτείνουν τρόπους με τους οποίους η διδακτική πράξη των εικαστικών είναι σημαντικό να αντλεί μεθόδους, πρακτικές και νοοτροπίες από τον τρόπο και τις μεθόδους με τις οποίες έχουν μάθει να σκέπτονται, να λειτουργούν και δημιουργούν ως εικαστικοί, βασιζόμενοι στο ρίσκο, τον αναστοχασμό, και την υπέρβαση ορίων κατά την αναζήτηση της αισθήσεων, ιδεών και νοημάτων μέσα από προσωπικούς δρόμους. Η παρουσίαση εστιάζει στην εκπαιδευτική έρευνα Βρετανικών Πανεπιστημίων στο πεδίο της διδακτικής της τέχνης που βασίζεται στην παράλληλη παραγωγή εικαστικού έργου (practice-led research) και στην εισαγωγή τέτοιων λογικών πρακτικής στην Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.

--------------------

Παγώνα Κουτούλα

Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος, Δ/ντρια 2ου ΣΔΕ Κορυδαλλού

Η διαδικασία της εκπαίδευσης σε ένα πλαίσιο όπως η φυλακή αποτελεί μια πρόκληση για τον εκπαιδευτικό και για τον εκπαιδευόμενο. Το σύμπαν της φυλακής και το φωτεινό παράθυρο του σχολείου είναι σε μια μόνιμη αντιπαλότητα. Πως η εκπαίδευση, ως δημιουργική διαδικασία μπορεί να κεντρίσει τα ζωντανά κύτταρα προσώπων που δεν έχουν πρόσωπο λίγα μέτρα μακριά από το σχολείο, στη πτέρυγα και στο κελί; Οι τέχνες στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχολείου παρηγορούν, εκτονώνουν τον φυλακισμένο μαθητή; Συνεισφέρουν στην προσωπική του ανάπτυξη; Πόσο μπορούν να τον επανα-κοινωνικοποιήσουν;

---------------------

Η σημασία της προβολής προσώπων και ομάδων από τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα.

Δημήτριος Νικολούλιας

Συντηρητής  έργων τέχνης του ΥΠΠΟΑ και Εργοδηγός Σχεδιαστής, Παραγωγός της ιντερνετικής εκπομπής του σταθμού Νέας Σμύρνης και Αρθογράφος

Τα σύγχρονα παρεχόμενα μέσα στην εποχή μας μπορούν να συμβάλουν διευρύνοντας κατά πολύ την είδηση και την διακίνηση ιδεών και να πυροδοτήσουν την αλληλεπίδραση μεταξύ των δημιουργών τέχνης του κοινού και των μέσων.

Σε έναν κόσμο εξαπλούμενο, που η μεταφορά της είδησης χάνεται στην πληθώρα διαφορετικών ρυθμών διαβίωσης και αναγκών, ειδικά κάτω απο την συμπίεση τρεχουσών συνθηκών νέας εναρμόνισης τρόπου ζωής, ειδικά που στην εποχή μας, δεν υφίσταται το "Τις αγορεύειν βούλεται".

Ως αναφερόμενα παραδείγματα με κοινωνικό αντίκτυπο: α) ο ρόλος των  συνεντεύξεων και αναρτήσεών τους στο youtube της έκθεσης "Λήθη και Αλήθειες" που φιλοξενήθηκε στην Στοά του Βιβλίου ως εικαστικό γεγονός ανεξάρτητης ομάδας κ.α. β) το παράδειγμα της "Εργάνη" ως ανέξάρτητης ομάδας, πρόσωπα και ρόλοι. γ) Το παράδειγμα δραστηριοποίησης  ανεξάρτητης κίνησης πολιτών / κατοίκων της περιοχής Κυψέλης - Πατησίων με την ονομασία "Η ΚΥΨΕΛΗ ΜΑΣ 2012".

---------------------------

Η τέχνη του εκπαιδεύειν και η εκπαίδευση ως πηγή τέχνης και κοινωνικής συνοχής

Λαμπρινή Παπαδήμα

Φιλόλογος, Μουσειολόγος

 

Η εισήγηση αφορά στην τέχνη ως κοινή γλώσσα επικοινωνίας όλων των ανθρώπων – ανεξαρτήτως εθνικότητας, ιδεολογίας, θρησκεύματος, κοινωνικής κατάστασης και κουλτούρας – που αποτελεί κινητήριο δύναμη για αμέτρητες προσεγγίσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ταυτοχρόνως πυροδοτεί ιδέες και εμπνεύσεις για νέα καλλιτεχνική δημιουργία. Θα παρουσιαστούν δείγματα διδακτικών προσεγγίσεων που προκύπτουν από βιωματικές εμπειρίες της εισηγήτριας και αφορμούν από καταξιωμένες καλλιτεχνικές δημιουργίες, αλλά και καταλήγουν σε νέες καλλιτεχνικές απόπειρες.

Συγκεκριμένα, οι προτεινόμενες δράσεις έχουν υλοποιηθεί σε δημόσια σχολεία της Ελλάδας, στο διαπολιτισμικό γυμνάσιο, στο σχολείο που λειτουργεί σε κατάστημα κράτησης νέων, σε σχολεία όπου φοιτά μεγάλος αριθμός μεταναστών, προσφύγων ή αστέγων κτλ. Μέσα από διάφορα παραδείγματα, καταδεικνύεται πώς η τέχνη βοηθά στην ενεργοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά και στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής, καθώς και στην αποδυνάμωση φωνών ρατσισμού και ξενοφοβίας, αλλά και στην προσπάθεια απάλειψης της παραβατικότητας και ομαλής επανένταξης των νέων που έχουν παρεκκλίνει από τον κοινωνικό ιστό.