Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;
Νικολένα Καλαϊτζάκη
Ιστορικός Τέχνης, Curator, Δημοσιογράφος MA
«Facebook, Twitter, Υoutube, Linkedin, Ιστολόγια
και Instagram», είναι μερικά μόνο από τα λεγόμενα «μέσα
κοινωνικής δικτύωσης» (social media) που εξαιτίας της λειτουργικής
τους φύσης, παρέχουν την δυνατότητα διασύνδεσης και αλληλεπίδρασης μεταξύ
των χρηστών του διαδικτυακού περιβάλλοντος, καθώς και την δυνατότητα παραγωγής
περιεχομένου από τους ίδιους τους χρήστες. Ειδικότερα,
οι Kwon & Wen (2010) ορίζουν: «(τα social
media) είναι δικτυακοί τόποι που επιτρέπουν την οικοδόμηση σχέσεων μεταξύ
προσώπων, σε απευθείας σύνδεση, μέσω της συλλογής πληροφοριών και του
διαμοιρασμού αυτών με άλλους ανθρώπους. Μπορούν να δημιουργήσουν ομάδες, οι
οποίες επιτρέπουν την διάδραση μεταξύ χρηστών με παρόμοια ενδιαφέροντα».
Το «Like», το «Comment», το «Share» - λέξεις γνωστές πια σε όλους -, συνιστούν το
επίκεντρο της δυναμικής τους, με τους χρήστες να αρέσκονται στο να κάνουν «Like» στο δημοσιευμένο περιεχόμενο των άλλων χρηστών, στο να «σχολιάζουν» τις
αναρτήσεις τους και να «κοινοποιούν» το περιεχόμενο που τους ''μπαίνει στο
μάτι'' προς ιδία χρήση. Η δυνατότητα δημιουργίας δεσμών με άλλους
ανθρώπους που κατοικούν στην πιο μακρινή γη και η επικοινωνιακή τους ένωση, σε
«πραγματικό χρόνο», η πληθώρα των πληροφοριών που παρέχονται στις πολυπλατφόρμες
διανομής, το κερδοφόρο επιχειρηματικό social media marketing και η
διαφήμιση, αλλά και ο ψυχαγωγικός τους ρόλος, μέσω του διαθέσιμου
πολυμεσικού υλικού, αποτελούν μερικά μόνο από τα πλεονεκτήματα των μέσων.
Τι γίνεται όμως όταν η Τέχνη, η σύγχρονη εικαστική δημιουργία συναντά τα Social Media; Τι
σχέσεις αναπτύσσονται; Σχέσεις αγάπης ή μίσους; Ας αναζητήσουμε μαζί τις
απαντήσεις σε ένα κόσμο που χαρακτηρίζεται πια κατά το ήμισυ - ίσως και
περισσότερο ακόμα - ψηφιακός».--------------------------------
ΠΟΙΗΣΗ & ΕΞΕΓΕΡΣΗ - Η πολιτική τέχνη στον 21ο αιώνα
Τάσος Σαγρής / ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ
Σκηνοθέτης, Ποιητής
Επαναστατημένοι
δημιουργοί και διασαλευτές της δημόσιας τάξης, εκστατικοί εμπνευσμένοι άγιοι,
άγνωστοι και νέοι καλλιτέχνες χωρίς χρήματα και μέλλον, εμπρηστές γραφείων
εταιριών και ακριβών αυτοκινήτων, νεαρά παιδιά που χαμογελούν με την καρδιά
τους γεμάτη έρωτα για την ζωή και την ελευθερία πίσω από τις μαύρες κουκούλες
τους στις άκρες ενός φλεγόμενου δρόμου, περιπλανώμενοι αναζητητές του αγνώστου, ταξιδευτές
ποιητές εφευρέτες νέων νοημάτων και νέων λέξεων, μουσικοί που ανακαλύπτουν νέες
περιοχές του ήχου της ατέρμονης ψυχικής πίεσης της ζωής στις σύγχρονες
μητροπόλεις της Δύσης, τεχνολόγοι εφευρέτες του τέλους της εργασίας για χάρη
της ελεύθερης ανεμπόδιστης δημιουργικότητας, διαδηλωτές που ουρλιάζουν με όλη τους
την δύναμη «Απόψε Πεθαίνει ο Φασισμός», ένα παιδί ευτυχισμένο που κοιτάζει την
μάνα του και της λέει «Ήρθε το Καλοκαίρι!»
Ο ποιητής και
θεατρικός σκηνοθέτης Τάσος
Σαγρής σε μια συζήτηση
για την πολιτική τέχνη, τις στρατηγικές και τις πρακτικές μεθόδους πολιτισμικής αντίστασης μέσα από τις
εμπειρίες συμμετοχής του στο Κενό Δίκτυο, το Ινστιτούτο
Πειραματικών Τεχνών και
το Ελεύθερο
Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός.
--------------------
Περί ανεξαρτησίας των Εικαστικών, περί
ανεξαρτησίας της συντήρησης του έργου τέχνης
Κώστας Στουπάθης
MA Moυσειολόγος,
Συντηρητής Έργων Τέχνης
Η ανακοίνωση
εστιάζει στο ζήτημα της ανάδειξης των πεποιθήσεων των σύγχρονων καλλιτεχνών για
την προληπτική και συστηματική (ενεργητική) συντήρηση του έργου τέχνης. Το
ζήτημα της συντήρησης του έργου τέχνης συχνά σχετίζεται όχι μόνο από το statement των καλλιτεχνών αλλά και από τις
εκθεσιακές δυνατότητες, τον προϋπολογισμό της έκθεσης, χρονοδιαγράμματα,
συνέπεια επιμελητή σε σχέση με τους στόχους της ομάδας των καλλιτεχνών, κ.α.
Ειδικότερα,
εξετάζονται οι παράμετροι που σχετίζονται με την αξία:
α) της
ανεξαρτησίας του καλλιτέχνη όχι μόνο όσον αφορά την εικαστική χειρονομία,
έκφραση του εννοιολογικού περιεχόμενου του έργου τέχνης και τη διαχείριση του,
β) της
ανεξαρτησίας της συντήρησης σε σχέση με τη δικαιοδοσία του συντηρητή έργων
τέχνης να αποκαταστήσει τη φθορά ή να το εκθέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο
και τα νομικά ζητήματα του κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας (2000).
Δεδομένου ότι η συντήρηση σχετίζεται με την παρεμπόδιση του βαθμού
φθοράς και την έκθεση του έργου τέχνης σε ένα ελεγχόμενο μικροκλίμα τα σύγχρονα
έργα εγκαθίσταται σε περιβάλλοντα ανεξέλεγκτα από πλευράς εσωγενών &
εξωγενών παραγόντων φθοράς. Ανεξάρτητες εικαστικές ομάδες χωρίς την υποστήριξη
Χορηγών, Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, Εταιριών, φορέων και επιμελητών δρουν σύγχρονα με τις δικές
τους εκθεσιακές δυνατότητες ενώ η υπάρχουσα δεοντολογία της συντήρησης
«συγκρούεται» με τις πεποιθήσεις του εικαστικού για το έργο του (αποκατάσταση,
έκθεση κ.ά.).
---------------------
Ψηφιακές Εγκαταστάσεις / Δημόσιος Χώρος
Γεωργία Τουλιάτου
ΣΚΣ, ΤΜΗΜΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ,
ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗΣ & ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ, Επιστημονικός Συνεργάτης ΤΕΙ Αθήνας
Όταν συζητάμε για Τέχνη στον Δημόσιο Χώρο αναφερόμενοι στις Ψηφιακές
Τέχνες / Ψηφιακές Εγκαταστάσεις, το Ψηφιακό έργο παλινδρομεί ανάμεσα σε αυτό
που ο Virilio
ονομάζει The Aesthetics of Disappearance,
(Αισθητικής της Εξαφάνισης), δηλ. του να είναι
αντιληπτό από το
άτομο, του οποίου η παρουσία ταυτόχρονα και βαθμιαία διαβρώνεται από τον
Δημόσιο χώρο και του να είναι μια υπόσταση-αντίδοτο αυτής της αίσθησης. Πριν συνεχίσω θέλω να σημειώσω ότι, η αλλαγή που
επιφέρουν τα Ψηφιακά Έργα Τέχνης στην κατανόηση και την αντίληψη της Τέχνης
σήμερα, έχει επηρρεάσει γενικότερα τα έργα που προτείνονται από καλλιτέχνες και
καλλιτεχνικές ομάδες για τους αστικούς Δημόσιους χώρους. Επίσης, θέλω να συγκρατήσουμε το εξής: Η αρχιτεκτονική χαρακτηρίζει την
σχέση της με την Τέχνη σε έναν δημόσιο διάλογο μέσω δύο κυρίως μορφών υπόστασής
της, ως χτισμένο περιβάλλον για την φιλοξενία ενός έργου Τέχνης ή/και ως το
εντροπικό χτισμένο περιβάλλον που έχει επικοιστεί από την Τέχνη. Και στις δύο
περιπτώσεις, τα Ψηφιακά έργα καθώς εγκαθίστανται, μεταβάλλουν οριστικά τα
τμήματα ενός δυσλειτουργικoύ αστικού χώρου.
